در صورتی که محل دفن زباله به درستی طراحی و بهره برداری نشده باشد، شیرابه تولید شده به لایه های زیرین زمین و در نهایت به سفره های آب زیر زمینی نفوذ پیدا می کند. در برخی موارد، به دلیل نفوذ ناپذیری خاک، شیرابه به شکل دریاچه هایی در سطح زمین انباشته می شوند.


با توجه به اینکه زباله های دفن شده حاوی مخلوطی از مواد با ویژگی های متفاوت است، شیرابه  تولید شده همواره همراه با حجم زیادی از ترکیبات سمی (ناشی از باتری ها، رنگ های صنعتی و ...)، فلزات سنگین، شوری بالا، ترکیبات یونی بسیار زیاد، انواع ترکیبات نیتروژن دار و بار آلی بسیار بالا می باشد که ورود آن به طبیعت مشکلات زیست محیطی فراوانی ایجاد می‌کند. به همین جهت تصفیه شیرابه‌ امری ضرروی به نظر می‌رسد.

با توجه به حضور مخلوطی از مواد و عدم حضور ترکیبات فسفر دار، تجزیه بیولوژیکی بی هوازی یا هوازی خود به خودی با بازده بسیار پایین انجام می شود، شیرابه باقی مانده نسبت COD/BOD بسیار بالا دارد و آنچه که شرایط را پیچیده تر می کند، افزایش آمونیوم و pH شیرابه با گذر زمان است.
به دلیل تبخیر بخشی از آب شیرابه، غلظت کلرید و سولفات با مرور زمان با طول عمر شیرابه افزایش می یابد که این امر تصفیه شیرابه قدیمی را بسیار پیچیده تر می نماید.

بازچرخانی شیرابه

بارچرخانی شیرابه از دهه 70 میلادی عموما برای مدیریت جریان شیرابه در فصول پر بارش در سراسر دنیا به کارگرفته شد اما پس از مدتی، از رواج آن به شدت کاسته شد. در اواخر دهه 90 میلادی، بارچرخانی شیرابه، در مواردی که مراکز دفن به شکل bioreactor landfill طراحی شده بودند، مجدد مطرح گشت و می توان گفت، با وجود معایب زیادی که این روش به همراه داشته است، به دلایل مختلف این کار همچنان با اهداف مختلف از جمله افزایش تولید بیوگاز در لندفیل ، مدیریت شیرابه و همچنین افزایش پایداری لندفیل صورت می پذیرد.

همانگونه که اشاره شد، یکی از راهکارهایی که برای مدیریت و کاهش حجم شیرابه انجام می شود، بازچرخانی شیرابه، به معنی پمپاژ آن بر روی زباله های جدید است. به این ترتیب با پمپاژ شیرابه قدیمی جمع آوری شده از لندفیل، بر روی زباله ، امکان مجاورت آن ها با باکتری های جدید و همچنین مواد آلی با زیست تخریب پذیری بالاتر (عموما BOD)  فراهم می شود. این تا حد کمی باعث کاهش بار آلی شیرابه خواهد شد. اما آیا این امر سایر پارامترهای آلاینده شیرابه را بهبود می بخشد؟


پاسخ به این سوال این است که این امر نه تنها هیچ تاثیر مثبتی بر روی حذف بسیاری از پارامترهای مخرب شیرابه نخواهد داشت بلکه به مرور زمان، شیرابه تولید شده نسبت COD/BOD بالاتر(زیست تخریب پذیری کمتر)، کلرید و شوری بیشتر و در نهایت از همه مهم تر غلظت آمونیاک بسیار بالاتر خواهد داشت.

از سوی دیگر یکی از معایب باز چرخانی، اضافه کردن پر فشار شیرابه برای نفوذ به لایه های زیرین زباله است، این موضوع سبب بالارفتن احتمال نفوذ شیرابه به لایه ها خاک می شود.
مشکلات این بازچرخانی، هنگام پایان ظرفیت دفن به حداکثر خواهد رسید، چراکه فرایند تولید شیرابه تا سالهای زیادی پس از دفن زباله ادامه خواهد داشت، و با توجه به اینکه دفن زباله در آن مکان اتفاق نمی افتد، هزینه های چندین برابر تصفیه و مدیریت شیرابه بیشتر مشخص می شود. پیشنهاد می کنیم برای مطالعه مقالات بیشتر، بخش اخبار و مقالات را در سایت شرکت مهرگان صنعت آب مطالعه فرمائید و یا برای دریافت اطلاعات بیشتر با ما تماس حاصل فرمائید.